Hal-i Pürmelalim Şiiri - Abdulsamet Koca

Düne kadar yalpalayan yelkensiz gemiydim
Hırçın dalgalar yüzüme vurdukça direndim
Kâbusum oldu medcezir yara bere içindeyim
Tutunduğum salım oldun lahza kadar..

Kurtuluşa ermeye mecalim yeter mi bilmem
Yarınım katran karasından beter mi bilmem
Sinemde ki yaraya sebep neşter mi bilmem
Yutkunduğum balım oldun süveyda kadar..

Aşık olana maşukdan uzak her yer gurbettir
Yalın ayak çakıl taşına basan yolun acemisidir
Hal-i pürmelalimi duyursam âlem dile gelir
Susturduğum yanım oldun vaveyla kadar..

Kanadı kırık cümleler merhem ister
Uzansam varlık, beklesem yalnızlık eder
Dermanım azalır nihayetinde nefesim biter
Yorulduğum dağım oldun şahika kadar..