.
BEN BİR BOŞLUĞUN İÇİNDE,
İÇİM BOM BOŞKEN,
BOŞLUĞUMLA O BOŞLUĞU DOLDURUR GİBİYDİM.
BOŞU BOŞUNA,
BOŞLUKTA ASILDIM DURDUM.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Kesinlikle öyledir...Çok sahane bir betimlemeydi,tesekkürler
"Nasıl ki
çömleği çömlek yapan
dışındaki biçim değil,
içindeki boşluk ise ;
insanı ayakta tutan da
' benlik ' zannı değil,
' hiçlik ' bilincidir.."
Kesinlikle öyledir...Çok sahane bir betimlemeydi,tesekkürler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta