.
BEN BİR BOŞLUĞUN İÇİNDE,
İÇİM BOM BOŞKEN,
BOŞLUĞUMLA O BOŞLUĞU DOLDURUR GİBİYDİM.
BOŞU BOŞUNA,
BOŞLUKTA ASILDIM DURDUM.
NE VAR Kİ BİR GÜN, HİÇLİKLE KESİŞTİ YOLUM.
HİÇ YOLA ÇIKMAMIŞ GİBİ,
HİÇ YERE NASIL VARDIM BİLMİYORUM.
HİÇ ÖYLE, HİÇ GİTMEMİŞ GİBİYKEN;
HİÇ ÖYLE YORULUR MUYDU İNSAN?
HİÇ -YOK- TAN İYİ İSE;
HİÇ YERİNDEN VURULUR MUYDU İNSAN?
8 Mayıs 22
Kayıt Tarihi : 9.5.2022 01:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çömleği çömlek yapan
dışındaki biçim değil,
içindeki boşluk ise ;
insanı ayakta tutan da
' benlik ' zannı değil,
' hiçlik ' bilincidir.."
Kesinlikle öyledir...Çok sahane bir betimlemeydi,tesekkürler
TÜM YORUMLAR (2)