Hal-i Pür-melalimiz Şiiri - Kadir Albayrak

Çene düşük, dil sürtük, ahlak mugayir tümden
Bu öyle bir çöküş ki, hatta kötü ölümden

İlmin(!) adı cehalet, namus duygusu kevgir
Niyet kem’se kapı çok nereden girersen gir

Samimiyet üzreydi münasebet-i beşer
Gayya ’ya yuvarlandı kim varsa üçer beşer

İtikad-ı imanı arar olduk, biz yazık
Amelden geçtik zahir, tövbe de olmaz azık

Koltuk, çıkar, menfaat… Âdem-i mahlukatın
Mahlası olmuş eyvah!.. Şeytanı avukatın

Hal-i pür-melalimiz teste girse yanmışız
Karanlığı unutup biz o şems’e kanmışız

Allah’tan sıkılmayan beşerden utanır mı
Babasını reddeden ecdadını tanır mı

Bu nasıl bir nesil ki, “Asımın nesli” bilmez
Bir mağrur(!) bir isyankâr, Hak-kı bilir, eğilmez

Çok şey almış kayadan hışımla esen o yel
Ateşe yol ararsan bu dünya da yok engel

Çok uğraştı küffar çok, buldu uşak ve maşa
Temayül bozulurken bu yüzdendi temaşa

Kıs kıs güldü uzaktan kokuşurken “bir kuşak”
İhanete düşeni alkışladılar “şak şak”

Sözü ortaya koyduk muhatap; beşeriyet
Kurtaracak tek şey var, Allah’a teslimiyet

Kısa kes, nasihatin fazlası zarar ziyan
Heybemizde ne varsa zikrettik ayan beyan