Hal-i Pür Melâlimiz. Şiiri - Mecit Aktürk

Üzdük birbirimizi diyerek "şucu-bucu"
Ayan beyan ortada acıklı ahvalimiz
Benliğimizden geçtik söz verdik ettik rücu
Şimdi yürek dağlıyor hal-i pür-melalimiz

Oysa "büyük devlettik"; "asil milletiz" güya
Nerden nasıl türedi bunca hain, eşkiya?
Kaldıysa şayet hâlâ zerre miktarı haya
İndirin yumrukları dostça değsin elimiz

Kanadıkça yarası Temmuz'un onbeşinin
Harlayanı çok olur kargaşa ateşinin
Kuyusunu eşmekten kardeşi kardeşinin
Tuzakları bozmaya kalmıyor mecâlimiz

Tefrika kök salınca bir toplumun içine
Halel gelir gün be gün devletinin gücüne
Herkes çözüm arasa zaafına, suçuna
Serap olmaktan çıkar kardeşlik hayalimiz

Deme sakın "hatam yok cümle cahil ben zeki
Baştan sona haklıyım haksız olan öteki!"
Hiç barışa, dostluğa bir şans verdin mi peki?
Düşün, neden hüzünlü yıldızla hilalimiz!

Gelin verdik göklere uğrunda tuttuk nöbet
Gaye arzı endamla salınsın ilelebet
Yapılan her hatanın bir bedeli var elbet
Söz konusu istiklâl; evlâd-ü iyalimiz!

Az mı çektik yıllarca fitne-fücur, nifaktan
Az mı bir iz aradık zindanlarda şafaktan
Aklın yolu geçerken hayırda ittifaktan
Şerde karar kılarsak büyüktür vebalimiz