HÂL-i MELÂL Şiiri - Mustafa Yaralı

İnsaf et bir kere,şu hâlime bak.
Yüzüme kapını çarpma ne olur.
Alnımda çizgiler,saçlarımda ak,
Göz yaşıma kanlar, katma ne olur.

Bilmem güneşten mi,aydan mı geldin.
Aşkınla bağrımı dağlayıp, deldin.
Gönlümün neş’esi, her şeyi sendin,
Beni terk edipte, kaçma ne olur.

Sevmeseydim eğer, çılgınca seni,
Kader bağlarmıydı gönlüne beni.
Ellere soyunup o güzel teni,
Sırrını kimseye, açma ne olur.

Bu gün efkarlıyım, sorma ne diye.
Sevdâna düşeli,döndüm deliye.
Aşkımı gönlüne sundum hediye,
Alıp da bir yana, atma ne olur.

Başıma taş atsan, bana gül gelir.
İçinde yer bulsam, varlığım erir.
Uğrunda ölmeze,aşık mı denir,
Canımı ucuza satma, ne olur.

Renk cümbüşü oldu siyahla beyaz.
Kar yağar üstüme, yaz günüm ayaz.
Gönlümde depremler,binlerce niyaz,
Bensiz ufuklardan batma, ne olur.

Kendimde değilim, her an yârdayım.
Hasretin sinemde, âh-u zârdayım.
Neye bakıp görsen,bil ki ordayım,
Bensiz gecelerde yatma, ne olur.

Gönlüme girip de sultan olalı,
En güzel hazları, duydu Yaralı.
Canını canımda buldum, bulalı,
Sakın başka bir zevk, tatma ne olur.

25.04.2001