Hâl-i Ahvâlimiz Şiiri - Yaşar Vural

Emir üstüne emir insanı boğar.
Mantıksız emir kısa döneme çok koyar.
Mantıksız mantığa eleştiri ne mümkün.
“Çünkü her Türk asker doğar.”

Ana- avrat birbirine söven sövene.
Aferin emre itaatsizlik etmeyene.
Dokunsa da küfrün ucu namusa şerefe.
“Yine de ne mutlu Türküm diyene.”

Emir eri haber getirir, masör var mı, niçin.
Komutanın beli ağrımış onun için.
Er söylenir için için bu da mı vatan için.
Komutan erden daha alim, bağırır, “Her şey vatan için.”

Omuzlarda yıldız hepsinde bir endam bir eda.
Hepsi borazan gibi sesleri gür sada.
Angaryayı çeken yine benim askerim erim.
Komutan bağırttırır: “Vatan sana canım feda.”

Eğitim var,sıraya gir, koluna değsin kolum.
Sövse de komutan sağlamdır benim soyum sopum.
Yeni konu el bombası, emir gelir, dikkat.
“Pimi çek, fırlat, yere yat, bumm.”

Şafak kaç? say say bitmez.
Biter bitmesine de böylesi bitmez.
Yine biri erken bitirdi al sancak içinde.
“Şehitler ölmez vatan bölünmez.”