Ne gün yüzü gördüm
Ne dayancak omuz buldum
Ne onulmaz yaram var dedim
Ne derinden, bir ahhh çektim
Ne derdimi söyledim
Ne derman olanı buldum
Neyim varsa kendime saklayıp
Herkese işte ben buyum dedim
Gülerken ağladım belki amma
Hep rol yaptım diyemedim
Ben kan içerken,kızılcık şerbeti dedim
Herkes nasılsın dedi,bense hep iyiyim dedim
Herkes benden birşey istedi
Bense,işte ŞUNU isterim diyemedim
Babam,abim meyse, amenna amma
Sülalemin hepsinede bir ben yetemedim
Kayıt Tarihi : 3.9.2012 17:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirde her ne kadar biraz ironi olsada,aslında birilerinin duygularına tercüman olabilmek adına,belkide onun, hah işte benim iç dünyam tamda böyle, diyememenin aczi içerisinde kıvranırken,ona kendisini anlatmaya çalıştım.
![Mehmet Yağcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/09/03/hal-i-ahvalim-3.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)