Hâl dili Şiiri - Pınar Özen

Ne gelen var ne giden halbuki..
Belki de kimseler gelmeyecek ve gitmeyeceklerdir hiç..
Ben yine de kimsenin göremediği bir gökyüzü hayal eder, hep ona kaldırırım bakışlarımı..
Onunla huzura dalar, onunla sonlandırırım kara kışlarımı..
Uzak iklimlerine gönderirim göçmen kuşlarımı..
Ne bir ses, ne bir sûret..
Dökülüyor gözlerimden göğe;birinden hasret diğerinden gurbet..
Kulağıma bir ses fısıldıyor aniden..
sabret ve inan; zahmet içinde rahmet..
Gökyüzüm sisli..
Düşünüyorum kapayıp gözlerimi, vakit; bir gece..
Yaslanıyorum bir duvara öylece..
Cümlelerim yağıyor göğümden gönlüme.."Hasret sarmışken gönül duvarlarımı, aydınlat ışığınla kalbimin odalarını.."