Hâl Bu! Şiiri - Seçil Karagöz

Yoktuk, varız; varlık nedenimizi
Ya anlarız, ya da anlayamayız.
Yer, içer ve soluk alıp veririz;
Doğarız, yaşarız, göçüp gideriz.

Varsak, mutlak işe yaramalıyız;
Kısır döngülere kanmamalıyız.
Kâh bencil, kâh kıskanç oluveririz;
Doğarız, yaşarız, göçüp gideriz.

‘Bir hırka, bir lokma! ’ çok gerilerde
Kaldıysa da bunu anlayan vardır.
Kefenin cepleri yoktur, biliriz;
Doğarız, yaşarız, göçüp gideriz.

Hayra da, şerre de hep inanırız;
Yine de arada yanlış yaparız.
Kusur altın kaftan olsa, iteriz;
Doğarız, yaşarız, göçüp gideriz.

Zaman, mekân birer soyut kavramdır.
Yaşamak, insanla anlam kazanır.
Şimdi varız, yarın n’olur bilmeyiz;
Doğarız, yaşarız, göçüp gideriz.