Hal böyle usta. Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

HÂL BÖYLE USTA

Sorma ahvalimi kâr etmiyor em
Sanki yaşadığım ayrı bir âlem
Bu hal beyanıma zorlanır kalem
Felekle aram hiç hoş değil usta

Siyaha boyadı bahtım olmaz ak
Dumanlıdır başım görünmez afak
Beklerim yıllardır doğmuyor şafak
Bunlar hayal değil düş değil usta

Derin kuyuların dibine attı
Çıkarıp pazarda bir pula sattı
Susuz çöle salıp beni susattı
Sonra zehir verdi aş değil usta

Yolumu bağladı engelle irdi
Kafa kola aldı beni indirdi
Belden girip birde künde bindirdi
Yerin dibindeyim tuş değil usta

Soluk aldırmadı vermedi ara
Günüm gece oldu gecem zil kara
Düşürdü gam yasa derin efkâra
Didelerim kandır yaş değil usta

Gözümü karartıp zar attım üttü
Çarkın ters döndürüp beni öğüttü
Sineme dert ekti hicran böğüttü
Bunca feveranım boş değil usta

Kara talihimle şansım etmiş aht
Felek gül demezse gülmez imiş baht
Etem-i yi böyle ettiler bedbaht
Bende bir insanım taş değil usta.

İBRAHİM ETEM EKİNCİ.
28 05 2012 ANKARA.
İR:Yapılamaz,edilemez ulaşılamaz.
BÖĞÜTMEK:Yöresel bir lehçe; Büyütmek anlamında kullanılmıştır.
DİDE:Göz.
EM:İlaç
AFÂK:Etraf,dört bir yan
AHVAL:Durum,vaziyet