Ne kaldı ki şurda; Güneş doğmaya!
Sâbrı kale eyle, sâbreyle gönül!
Geliyoruz; Zûlmet, zûlmü boğmaya,
Sâbrı kale eyle, sâbreyle gönül!
Soranlara söyle, hâl böyle gönül!
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
