Hal Beyanı Şiiri - Ramazan Pamuk

Efendim sorma halimi
Bülbül figan, gül perişan.
Ayrılık büker belimi
Menzil uzak, yol perişan.

Dost elimden el çekeli
Kanar yüreğim yaralı
Nur yüzünü görmeyeli
Derdim artar hal perişan.

Göz yaşımı sel eylesem
Darende’yi yol eylesem
Seherleri zar eylesem
Ağzımdaki dil perişan.

Hasret büyür artar elem
Dertlerimi yazmaz kalem
Gel eylesen bende gelsem
Boyun bükük, bel perişan.

Nazar eyle şu sefile
Yetiştir beni menzile
Arılar konmuyor güle
Kovan kırık,bal perişan.

Semavere varmaz elim
Kırıldı kanadım kolum
Akibeti gelir ölüm
Tabutumda,şal perişan.