Hâl Beyanı Şiiri - Yavuz Doğan

Zalimin her tarlaya nifak tohumu ekip
Yalanı farz kıldığı bir ülkede doğdum ben.
Her gün en az yirmi beş kere la havle çekip
Dişlerin sıkıldığı bu memleket düzelmez.

Aydının öğrencinin memurun fişlenerek
Üçgenle paralelle açıyla işlenerek
Sonra vatan haini diye afişlenerek
İçeri tıkıldığı bu memleket düzelmez.

Ne suç belli ne fail yalnızca hüküm kesin
Tecavüze iyi hâl masum müebbet yesin
Çünkü böyle ne kadar günah varsa herkesin
Üstüne yıkıldığı bu memleket düzelmez.

Üç günde bir gölgemiz geçer karakollardan
Kendine her gün bir suç seçer karakollardan
Mecburi istikamet denen bütün yollardan
Boşluğa çıkıldığı bu memleket düzelmez.

Elli yıldır yüzü hiç gülmeyen adamların
Mutlu olma sırası gelmeyen adamların,
Nereye gittiğini bilmeyen adamların
Peşine takıldığı bu memleket düzelmez.

Ne tövbeler bozuldu söz verip cayılırken
Ne yalanlar söylendi ihanet yayılırken
Oysa cahilin küfrü başa taç sayılırken
Âlimin yakıldığı bu memleket düzelmez.