Hal Şiiri - İbrahim Efe

Sen benim umutsuz günümsün.
Güneşin hiç doğmadığı sabahım,
Üzerime hüznün yağdığı.
Herkes tan yeri kızıllığı beklerken,
Ufukta gözlerini aradığım.
Gözlerimin bir çift kehribar aradığı.
Suya susar gibi susamışlığımdır.
Tenine duyduğum bu arzu, bu bağımlılık hali.
Belki de geç kalmışlığımdır.
İçimdeki bu kıpırtı,
Tarifsiz heyecanım.
Sana doğru uzanamayan,
Kopuk dalım, yaprağım.
Mevsim bahardır belki.
Ben ise sararmaktayım.
Aramaktayım.
Ağlamaktayım.
Zayıftır yüreğim hisseder misin?
Bu naz değil,bu köz değil.
Başka bir şey yüreğimi halsiz bırakan.
Bu başka bir tufan,
Göğsüme dalgaları vuran.

Susuyorsam korkuyorum demektir.
Tek atım payı var sadece gönlümde.
Ve ardından duracak gibi.
Söyleyeceklerin,
Tek hakkımı alacak gibi.
Yutuyorum, yutkunuyorum sesini duyunca.
Bak! Durdu duracak gibi.
Bu Hal sonum olacak gibi.

Sus! Ne olur konuşma.
Dur! bakma.
Sakın gelme.
Hatta sevme.
Çünkü seversen ölürüm.
Gelirsen gitmem gerek.
Bakarsan seni yeniden sevmem gerek.
Konuşursan canımı vermem gerek.
Duyarsa bu fakir senden bir tını,
Yıkacağım gönlüme kurduğun tahtını.
Aşk da ne imiş?
Bu Hal başka.
Bu Hal kök söktürür.
Senin lügatındaki aşka.
Anlatamam bunu , bekleme.
Sürüldüğünü düşün sevdamdan.
Gidebildiğin kadar uzağa git.
Varsa bir Kaf Dağı,
Bir ütopya,
Bir masal diyarı,
Ya da Asr-ı Saadet daha...
Kaybettin işte çekil git.
Uzağa çok uzağa.
Mecaza ve zamana.
Aynı devirde kalmayalım,
Aynı anı yaşamayalım,
Aynı nefesi almayalım...

Yaşarsak aynı anı.
Acılar tazelenir anı, anı.
Alırsak aynı nefesi
Ölümüm olursun, bilir misin?
Dudaklarımız keser son nefesi.
Bir taze nasıl solar erişmeden?
Bir yiğit nasıl ölür nara ile?
Kelamı arşa değmeden.
Bu nasıl haykırış?
Bu nasıl feryat?
Bak gök delindi bile.
Rahmet yağıyor, gülümsüyor bir Zat
Hal üstüne.
Haller var üstü üstüne.
Sana doğru uzanamayan,
Kopuk dalım, yaprağım.
Bak dal dal üstüne.
Mevsim bahar, mevsim yaz.
Ben ise hala sararmaktayım.
Bu Hal'den anlayan yok.
Anlayanı aramaktayım...

Ana Düşen Dİzelerim