Hâl Şiiri - Barış Patlar

Onca budalanın elinde yoğruldum!
Çocukluğumu yaşamamıştım ihtiyarladığımda…
“Bir, iki, üç” der gerisini getiremezdim sayıların.
“Ali ata bak” tan başka cümle kuramazdım.
Okulda hep gerilerde oturdum,
İnsanların yüzlerinden daha samimiydi enseleri.
Geceleri dolanırdım,
Kedilerin cirit attığı sokakları.
Çöp tenekesinde karın doyurmaya çalışanlarla,
Bir arada yaşardı masum kediler.
Gözündeki alev topuyla bakardı kimsesizler.
Kin ve nefret sezilirdi o bakışlarda
Sadece düşlemek yetmezdi o an iyiliği.
Kaçıp kurtulsan ne iyi olurdu beklide!
Ya geride kalanlar ne yapacaktı?
Soğuk kış gecelerinde ve sabahlarında,
Yalın ve mosmor ayaklar,
Ve kıpkırmızı kesilen kulaklar,
Çığlığı duyulmayan dudaklar,
Islanmayı özleyen şakaklar.
Feryat ediyor duymasak da,
Yaşayan ama cansız kalpler.
…………………………………..2003 Aralık