Haktan Gayri Dost mu Olur?

Dost, dost diyen, garip dilim
Fanilerden dost mu olur?
Ey büyük dost, gör melalim!
Kalb firaktan, bizar olur.

Ey ahbaba, hasret ruhum
Muhib varmı, Haktan başka?
Çok dertliyim ve mecruhum
Merhem sürse o, dost keşke.

Dost aradım yana, yana
Fenaların harmanında!
İlan olsun her duyana;
Şifa onun fermanında!

Ölümlüden dost mu olur?
Kalp zail’e razı değil!
Dost dediğin baki olur!
Eder gönlüm ona meyil.

Ene fani(!) hüve fani(!)
Tatmin etmez kalbi asla.
Çekip, gitse bir gün ani?
Koyar ruhu, o da yasla.

Muhip aciz(!) mahbup aciz(!)
Böyle yardan, gelmez hayır!
Zeval bulan, etse taciz;
Der vicdanım, ona; “hayır! ”

Tüm hasseler; “beka” diyor.
Zailleri, sırf nefs sever
Kalp ve ruhum; ”lika” diyor.
Varsa sende, dermanı ver!

Arif isen, anla beni!
Ahmaklara sözümüz yok.
Tanış kılam onla seni!
Yardım için nazımız yok.

Etmez seni, kat’a nadim!
Her deneyen, memnun ondan.
Tüm hayırlar onda kadim
Verir sana sevsen candan!

Cihat ŞAHİN
23.08.2010-İZMİR