Aşkımız ölmedi ki, biz bize kırıldıksa,
Bende bir resmin vardı onu bile çok görmüşsün.
Haksızsın da diyemem öyle ya ayrıldıksa,
Zalim kader ağını pek de yaman örmüşsün!
Kalbim bir mum misali yana, yana eridi,
Aramızı bozanda aynı ateşte yansın.
Kime ne eylemiştik, günahımız ne idi?
Bizi bu hale koyan Allah’ından utansın.
Hani şirin bir yerde evimiz olacaktı?
Böylesine severken neden uydun ellere?
Bahçesinde oğlumuz futbol oynayacaktı,
Neden, nasıl oldu da düşüverdik dillere?
Mademki istiyorsun bende kalan resmini,
Son hatıran olsa da göndermek zorundayım.
Onu da çok görürsün daha anmam ismini,
Neden anlamıyorsun çok kötü durumdayım.
Bir gün eğer anlarsan günahsız olduğumu,
Çekinmeden dön bana sen benim her şeyimsin.
Taş olur unuturum senden her duyduğumu,
Ne de olsa sen benim ilk ve son sevdiğimsin.
20.04.1976 / Sinop
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 8.9.2014 10:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Yaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/09/08/haksizsinda-diyemem.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!