Haksızlık Etmez Aşka Çiçekler

Akşamın hüzünlü kanatları çöker ikindilerime
aşk zamanı neden yorar, neden yorulur aşk zamandan
haykıran bir geceyi taşır göz kapaklarım
kalmadı sarı yapraklı güzden eser ruhumda
yarım kalan bir şiirin hüznünü yaşarım.

Haksızlık etmez aşka çiçekler
gece hüzün, uyku hüzün, rûya hüzün
neden çağrısı yok, ilhamı yok bende gündüzün
adamlar ve adımlar dolaşır oysa avuçlarımda.

Gene mayıs geldi ana, baksana yıldızlar gülüşür
dirildi her şey, doğrulup bulutlarla öpüşür
yorulup kaldım mı kimsesiz, ana yok muyum yoksa
söylenmemiş mısralar yüreğimde niye üşür
bensiz olacak ne varsa oldu mu dünyada
dirildim sanıyordum oysa
devasa bir ömrün, zarif kimliği sürünür ardımsıra.

Hatırı, haysiyeti yok mu ana, söylenen bunca sözün
neden çağrısı yok, ilhamı yok bende gündüzün
hangi yüzümle eş, hangi yüzümle babayım ve hangi yüzümle oğulum sana
hangi yüzü sen verdin, hangi yüzümle öleceğim, hangi yüzüm kalacak dünyada
ne çok yüzüm varmış, hangisi şair, adımla hangisi çağrılır yüzümün
gözümün gördükleri hangi yüzüme yansır
hangi yüzüm utanınca kızarır
arsız olan yüzüm hangisidir.
'eyvah benim oğlum delidir' deme ana
ben her mayıs böyle olurum, bir de ramazanda/
haykırır bütün azalarım.

Ahh ana, bir şeyi anladım
öğrendiğim çok şey yok bundan başka
haksızlık etmezmiş ihanet
etmezmiş çiçekler aşka