Haksızlık Etme! Şiiri - Seçil Karagöz

Sevgimi anlatmaya sözcükler âciz kalır,
Aranmadığı zaman şu yüreğim daralır;
Gözlerine bakarak, tenine dokunarak
Yakın olmak isterim, nefesini duyarak...

En son numaram değil, gerçek aşkımdır benim,
Sevgisini göstersin, daralmasın yüreğim;
Gözlerime bakmaya, ellerimi tutmaya,
Gönlümü okşamaya, konuşmaya korkmaya...

Aramızda dağlar yok, olsa bile ne yazar,
İçimizde sevgi çok olunca kim ne yapar;
Biraz inanmak gerek, sevgi ve saygı gerek,
Yeter ki benimsesin ve titresin şu yürek...

Kuruntu ve özenti sözlükte yer almasın,
Kısır döngü içinde sorunlar çoğalmasın;
Sevecen ve iyimser olmalı sevilenler,
Anlayış ve hoşgörü sunmalı tüm sevenler...

Yüce duygu paylaşmak, insanlarla uzlaşmak,
Sorunlarla boğuşmak ve huzura kavuşmak
Niçin mümkün olmasın şu maddeci dünyada
Sevenler mutlu olsun, hiç değilse, rüyada...

‘Mayıs, 1998’