Haksızlık Şiiri - Aykut Kalabalık

Haksızlığa karşı haksızlık yapmak istersin ama bazen haksızlık yaptı diye vazgeçemezsin sevmekten. Senin canını yaktı diye canını yakmak istersin ama sonunda yaktığında o canı asıl haksızlık ona bu kadar üzülmeden edemezsin.
Haksızlığa uğrayan insan bir daha haksızlığa uğramamak için kapar kendini; taa ki bir daha istesede bir şey hissemedeyene dek Haksızlığa uğrayınca bir kere en zoru inanmaktır yine kendine, hakkı yenen insan öfkeli değildir sırf utanır bunlara izin verdiğine.
Haksızlıktan değil utancını kapasın diye karar verir kötü olmaya Başkalarının umutlarına saplar hançerini çünkü korkar kendi umutlanmayaAsıl haksızlık ihanet değildir, ihanetle aydınlığı kapamaktır umutları öldürmektir taa ki hayat kendi nefesine sana ödünç verererk. taa ki bir daha aynaya bakmaya cesaret edenedek.
Şimdi herkes sevdiğinini ona gelmesini bekliyor. Herkes mutluluğu kendi hakkı biliyor. Herkes onca acı karşısında karşılığını istiyor. Peki bu hikayede kim sonunda mutlu olmayı hak ediyor?
Haklı olmak yeterli değildir her zaman. Olur mu? Her şeye rağmen zayıfları ezen kocaman kötülere rağmen küçük mucizeler olur mu hayatta. İyiliklerinden başka hiç bir şey kuşanmamış küçücük savaşçılar hak ettikleri mutlululuğa kavuşacak mı hayatta?
Bu sefer herkes hakettiğini bulsun istiyorsun. Bu sefer içlerinden biri ölsün biri kurtulsun istiyorsun…