İlk maaşını göz bebeklerini büyüterek, bebeğin ilk lokması gibi sevdi işçi.
İlk aidiyetini 3. günle hissetti.
Ne güzel dedi, ne güzel tebrik etti
Ve ne güzel diyerek terk etti, ne güzel terk
Allah’a ısmarladık diyecekti de
Allah kahretsin diyebildi.
Devlerin kadrosunda işten çıkarılmak tatsız bir durumdu sadece.
İşi terkle su içmenin farkı yoktu ki?
Zorla terk ama azıcık da hoşgörüyle süslenerek.
Hem sandalyeden düşürerek hem kapıyı çekingen parmaklarla göstererek; patron böyle olunurdu işte.
Arkadaşlıkların soyu tükeniyordu, yamyamlıkla kabileleri suçlayan insanlar insan etinden damlayan vişne reçellerini yalıyordu şehvet ile.İnsan hakları açık büfe anlayışıyla sınanıyordu,Her şey amma her şey taktik ile.Günlük konuşmalarda bile bi iç savaş, mezura ile ölçüş’
Kayıt Tarihi : 4.7.2022 14:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nilay Bekkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/07/04/haksizdir-ezelden-isci.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!