Dünya’da Türkiye’de, sokakta, ailede..herkes, ya kendisi ile veya bir diğeriyle kavgalı. Nedeni ise, çok basit. Çünkü; herkes, hırsından ve nefsini eğitmediğinden dolayı; kendisini hep haklı, karşısındakini ise her zaman haksız görüyor ve gücü yeten, yetmeyene bastırıyor... Fakat, aslında adalet diye yutturulan mekanizma felç edildiğinden.. haklının değil, daha çok; güçlünün veya paralının.. sesi çıktığından...
Nefis ve Şeytan ise, bir kenarda durmuşlar ve adeta sevincinden havalara uçuyor. Bunlara bir de; cahillik (dini ve ilmi) bilgi eksikliği eklenince, Allah’ın halifesi, vekili ve yarattıklarının şahidi olan o müberek insanlar.. insanlıktan çıkıyor ve bazan ayet-i kerime’de dendiği gibi, hayvandan bile aşağı mertebele kavuşuyor...
Bende; düşünüp taşındım, bu gibi durumlarda; belki bir iki satırı hatırlanır ve akılda kalır da, bir gün bir kişiye de olsa; belki bir yararı olur diyerek.. onlara, aşağıdaki şiirle; akılda daha kalıcı olsun diye, herkes tarafından bilinen bazı; “kalıp cümleleri de ekleyerek” seslenmeyi uygun gördüm. Elbette ki, sözümlerim; söz dinleyene ve kendisinde fark ettiği eksiğini, gidermek isteyene...
Çünkü söz, alana (tutuna) söylenir... çok tutulmuş, nice büyük’lerin pırlanta değerindeki sözleriyle; DAHA GÜZELCE YAŞANAN HAYATLARA.. VE DE DAHA GÜZEL YAŞANACAK, GÜNLERE.. YARINLARA dileğiyle! ..
H A K S I Z M I Y I M? . .
Tamamını Oku
