Hayatın herkese eşit sunulmadığını,
Yalnızlığın daima kazanacağını,
Gaflete dalanların yok olacağını;
Sen bilir sen söylerdin.
Efendiliğinle yargılanmayı,
Allah rızası almayı,
İyiliğinle anılmayı;
Sen bilir sen isterdin.
Toprağına sahip çıkar,
Özünü şaşırmazdın.
Ellerini semaya açar,
Kötülükten kaçardın.
En ağır imtihanları sende gördüm,
Cahildim, bilemedim, kördüm.
Kaç kez desem ki darda kaldım,
Sen görür sen eylerdin.
Duyunca karanlığımı aydınlatan,
Merhameti bilip her hatamı bağışlayan,
Allah korkusuyla büyütüp İmanlı kılan,
Kendini büyük görmemeyi öğretendin.
Koskoca dağ gibiydin desem az olur aslında.
Ağaran tel bile olamam ki saçında.
Görünsem hüznün en ağır faslında,
Sabredip şükür ettirendin.
Büyüdüm mü bilmiyorum,
Yenik düştüm hayata.
Yok be baba ağlamıyorum!
Sigaranın dumanı kaçtı galiba..
Kayıt Tarihi : 20.7.2012 02:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!