Haklının Yanı Şiiri - Emre Zorlu

insan bazı gün çok şanslı olur, ama keyfi yoktur
ne yapsa olacaktır ama yapası yoktur
ah bi bilsek ki bunda hikmet ne çoktur
bir vardır, bir yoktur
bu dünyanın düzeni budur
anlayanın sırtı pek, karnı toktur
yaşamın tam orta sahasında gezelenen de odur
bütün sahayı gören ve oyuna hakim olan da
hayatındaki herşeye sahip çıkan
ve ne at gözlüğü ile dolaşan
ne de başı önde gezinen
vardan da öte bir var olduğunu bilen
bilip bilmeden konuşsa da bazı zamanlar
kendi doğrularından ziyade hakikatlere açık olan da odur
mantıksızca tartışmaların içerisinde alnı açık
beni sıvayamazsın çünkü elindeki balçık diyen de
sana dır sözlerim ey sevgili
bilmezmisin ki sıvanmaz güneş balçıkla
ve hatalardan ders almayanın sonu ne olur bilmez misin
ya yalnız kalır yapayalnız
ya da yalancı dostlarıyla kalabalıklar içinde yalnız
yalanlarına ortak olanlara ne kadar sığınılır
er geç göreceksindir ki hakikat yakın
gerçekleri dile getirenlere ne kadar sırtını dönebilirsin ki
yalancılara inanırsan şanslı gibi hissedersin kendini ama
keyfin yoktur
hikmet işte aslında tam buradadır
sen sırtını aslında gerçeklere dönerken
arkanda bir de keyif kalmıştır
keyif zordadır
keyif hakikatleri görebilmek için çabalamaktadır
azmetmektir, azmettirici olmadan
bunlar benim doğrularım değişemem dememektir
en keyifli olan zaferler bile en zor olanlarıdır
zordan kaçmayan
ama yaşamın tam ortasahasında kulübeye çağrılan oyuncu
kulübedeki bi tanesi olsa dahi
onunla ilgilenmez
o aslında öyle bi hakikatin tam ortasındadır ki
saha değil dünyanın merkezindedir artık
o bilir ki bi tanesi kulübede olmaz
sahada onun yanında onunla savaşır
kendini hoca zanneden bi tanesine bakmadığın da bi tanesiz kalır
iyilerin kaderidir bu yalnızlık
birilerinin boyunduruğu altında yaşamayacak kadar onurlu
onu elinin tersiyle itecek kadar cesaretlidir
vazgeçilenin yeri dolmayacak olsa da
çaresizlik girdabında dolanıp durmak
oraya buraya savrulmak da olsa bunun içinde
kabullenmektir olacakları
eğer inanırsan elinden gelenin en iyisini yaptığına
budur anca gidilecek yol
böyle insanlar oldukça hayatımızda
alışmalı ayrılıklara
ve barışmalı yollarla
meğer huzur dayatmalara karşı dim dik durabilmek
iki çift laf edebilmekmiş
mantık bundan ötesini almaz, benimle mantıklı ol deyip
bekleyip görmekmiş
değişmediğini anlayınca da
alıp başını gitmekmiş
insan daha huzurlu oluyo anlayınca
insan daha huzurlu oluyo yapacak bi şeyinin olmadığına tanık olunca
başkasından duyduktan sonra değil de,
bi de tecrübe ettikten sonra
kendilerine ne yazık ki eş değil
köpek arayanları gördükten sonra
ortak bi hayat, ortak bi yol yerine
kendi çizdiği yola ortak arayanı gördükten sonra
bunca bencilliğin içinden kurtulduktan sonra
insan hiç huzurlu olmaz mı
Artık
dönmeye kalkarsa biri var suratına tüküreceğim
yazık ki değmezmiş sana ayırdığım zamanlarım diyeceğim
unutmak için önce unutulmak gerekir ya
ben unuttum, gözlerim de unuttu, sen de unut diyeceğim
aşk dediğin sevgilinin ardından bakan bir çitf kömür gözdü
yandı bitti kül oldu, söyleyeceğim
temennim yapmasın, yoksa çok güleceğim
bunlar ona son sözlerim
onu hiçbir zaman affetmeyeceğim..

11.11.2007 İstanbul Halkalı 00:21