Bu söyledilerimi kayda almayın.
Düşünürken sesimi kısmayı unutmuşum.
Ne zamandır düşünmüyordum.
Sessiz sakin ve huzurlu bir hayattı yaşadığım,
Ağlamak ve gülmekten uzak bir hayat.
En taze hayal bile beş senelik bayat.
Hal öyle olunca, yalnız da olamıyor insan.
Şöyle başını alıp gidemiyor uzaklara.
Hayır diyemiyor teferruatına hayatın.
Kabulleniyor eskinin yeniye karşı bin asırlık yenilgisini.
Bunca hayır severe inat,
Evet diyemiyor ölüme bir anlık da olsa.
İnsan işte,
Ölmek için yaşadığını unutmak üzere yaşıyor.
Onca methiye cezbetmiyor ölüme olan ilgisini.
İstekleri bitmiyor nefis efendisinin.
Halbuki, nefsin nefesi tükeniyor,
Gidilecek yol, tadılacak haz bitmiyor.
Mahut illete görmezken gönül mevti reva,
Ardı sıra bir ömrün heba olduğu binbir heva,
Kader nam yed ile buluyor deva.
İradeden ari
Kalınca ruh-u firari,
Sonsuzluğun sonuna kaydoluyor,
Sırasını bekliyor ki hesabı görülsün bari.
Kayıt Tarihi : 18.7.2020 18:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!