Hakkıyla Yaşamak Haram Şiiri - İbrahim Ateş

İntihar çiçeklerini koklayan melekler bir bir ölüyor.
Bir bir ölüyor masum kaç can varsa.
Zorla koklatılan intihar çiçekleri solana denk.
Bitti saymam mücadelemi.

Aşka sığınıyorum gerçeklerden kaçarken.
Acı ilmek olup dolanmadan boynuma.
Belki bir kaç yaraya daha merhem olabilirim ümidiyle.
Okşuyorum saçlarını yetim kalmış kaç çocuk varsa.
Belki bir an olsun diner gözyaşları.
Belki bir an olsun beni de alırlar aralarına diye.

Bahar görsün diye masum canlar.
Erken kepenk indirdi kış.
Yağmur bereket miktarınca yağdı.
Güneş soldurmadı hiçbir çiçeği.
Rüzgar şefkat nefesiyle serinlik verdi.
Ve bir şeyi daha anladı ademoğlu.
Mazlumlara hakkı verilmedikçe.
Hakkıyla yaşamak haram...