Hakkının Hakkı S-522 Şiiri - Bekir Ka ...

Hele bakın şu Rabbimin işine,
Hiçbir canı yaratmamış boşuna.

İki bebek doğdu iki anadan,
Biri başka biri başka hakkı dan.

Helâl süt emdiler helâl yediler,
Her fırsatta bir araya geldiler.

Sevgileri gönüllerde saklıydı,
Onlarında isimleri hakkıydı.

Geleceği görür gibi ufukta,
Düşe kalka büyüdüler sokakta.

Toz toprak içinde oyun kurdular,
Bir bir dertlerine derman oldular.

Koşup oynadılar çocuk yaşlarda,
Bir ömür saklıydı mağrur başlarda.

Yoktu birbirinden yoktu farkları,
Bölüştüler elde olan hakları.

Kalmadı hakkının hakkı da hakkı,
Çünkü Hakkıların bir idi Rabbi.

Neymiş dünya malı deyip geçtiler,
Sonra kucaklaşıp helâlleştiler.

Helâl kazandılar helâl yediler,
Her yediklerine şükreylediler.

Bismillah la başladı her işleri,
Bu şekilde ilerledi yaşları.

Bir gün girdiler ki dünya evine,
İkisi de sahip birer geline.

Çoluğa çocuğa karışmışlardı,
Öyle bir hayatla yarışmışlardı.

Kız alıp verdiler birbirlerine,
Diyecek yoktu ki sevinçlerine.

Yıllar geçti torunlar dede diyor,
Hakkılar ekmeği ıslayıp yiyor.

Yaşlar ilerledi büküldü dizler,
Titrek dudaklarda peltekdi sözler.

Gözlerde pek görmez olup biteni,
Evlatlar yapıyor türlü sitemi.

Yatağa düştüler hastalandılar,
Yapayalnız kimsesizde kaldılar.

Azrail geldi ki baş uçlarına,
Bakmadı bir türlü göz yaşlarına.

Son olarak merdivenden indiler,
Hakkıların omzuna bindiler.

Mezarlığa geldiler ki ne olmuş,
Ne olacak bizim hakkılar ölmüş.

Yavaş yavaş indirdiler kabire,
Başlarında beklediler bir süre.

İşte böyle bir tarihi gömdüler,
Birer birer evlerine döndüler.

S-522