Hakkını Ver! Şiiri - Ömer Dalman

Neymiş bu “memleket özlemi”? !
neymiş bu kendini aldatış? !
ille benim de uymam lazım yalanlara
kafasını kuma sokmuş
etrafını görmediğine inanan
bu yalancılara
bu kendinden uzaklara? !

Ne olmuş yani İzmir’liysek
Karşıyaka’lıysak?
ne olmuş yani yıllarım orada geçmişse? !

Tamam!
özleriz, gideriz iki yılda bir;
görürüz sokakları
eklenen yeşilleri
denize doğru genişletilen sahil şeritlerini,
gideririz özlemimizi.

vapurumuza da bineriz
demli çaylarımızı da içeriz
cehennem sıcağında koşmak zorunda da kalırız,
hepsini yaparız ama
İstanbul’da yaşıyorsak
oradan ekmek yiyorsak
oranın da hakkını veririz!
lekelemeyiz adını
yaka silkmeyiz İzmir’lilerle konuşurken!
hatta biraz da göğüslerimiz kabarır
kalabalık, paradokslarla dolu
her türü barındıran o şehirde yaşıyoruz diye.

madem orada yaşıyoruz artık
sızlanıp durmayız kalabalığından
kaosundan, yan kesicisinden, yalayıcısından!
herşeyiyle bünyemize dahil ederiz
ve ona göre konuşuruz ağır-ağır...

o kadar da dönek değiliz yani!

hem yalan da değil;
”Koskoca İstanbul” bu!
hak etmek lazım onu
uyum sağlamak herkesin harcı değil
biliriz.

işte ben bu yüzden
İzmir’deyken veya İstanbul’dayken
bana
“ama İzmir çok daha güzel değil mi? ” diyenlere
sadece şunu söylerim:

Neymiş bu “memleket özlemi”? !
neymiş bu kendini aldatış? !
bu yalan? !

akıllı ol biraz
yaşadığın yerin, yediğin ekmeğin
hakkını ver bakalım!

(Haziran 2006)