Aşk adamı ağlatır
Dert adamı söyletir.
Sabır adamı dinletir,
Böyle pişermiş insan.
Sen de dertlisin anlaşılan,
Yine dökmüşsün heceler,
Ben de sıkıntılar çektim,
Uykusuz kaldım geceler.
Hayat bu ne yaparsın,
Yaşamak zorundasın.
Geçit vermez dağları,
Tırnağınla aşacaksın.
Darılma dostun sözüne,
İçimiz sevgiyle doludur.
Bütün canlıları severiz,
Hak' ka özümüz doğrudur.
Bilirim acımasızdır,
Zamanın cellatları.
Sen korursun bilirim,
Ciğerin evlatları.
Sakın gelmesin zarar,
Saçınızın bir teline.
Tanrı hepimizi korusun,
Düşürmesin el diline.
Belki senin kadar olmadım,
Bu sorunlarla içiçe.
Bütün bunları aşarsın,
Canlıları sevince.
İstanbul başka alem,
İti,kopuğu,serserisi.
Kelle kulak yerinde,
Düzgün görünür ekserisi.
Benden selam söyle,
O güzel İstanbul'a.
Ben gelemem bilirsin,
Bu kadar kalabalığa.
Buralarda doğaldır herşey,
Bozulmamış ekserisi.
Harbidir herkes,
Olsa en serserisi.
Sen bilirsin buruları,
Belki gözünde tüter.
Belki yine gelirsin,
Bu hasretlik biter.
Sana selam olsun,
İçin iyilik dolsun.
Herkesi iyiliğe ilet,
Hakkını helal et.
Şebinkarahisar -Giresun
Yayınlandığı Yerler
www.antoloji.com-11.12.2006
www.duslersokagi.org-11.12.2006
Kayıt Tarihi : 11.12.2006 22:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!