Hakkını Helal Et Şiiri - Yakup Çak

Müthiş bir diş sancısıyla uyanmak gibiydi her şey
Çaresizdim, güçsüzdüm, perişandım, sensizdim artık,
Hayatın en ağır sillesi suratıma inmişti.
Tarifi zor bir yangın, tarifi zor bir acı çökmüştü üstüme
Sanki, dökümcüler potalarındaki su gibi akan demir dökmüşlerdi yüreğime
O son cümle, ne ses bırakmıştı bende, ne de nefes
Kulaklarımdaki sesini siliyordu başımdaki uğultu
Hakkını helal et...

Gözlerim karardı, silindi dünyamda ne kadar renk varsa
Bahtım kadar karanlık bulutlar kapladı göğümü
En şiddetli gök gürültüsünü andıran bir hıçkırıkla hâlâ nefes aldığımı hissediyorum
Sağanak, sağanak yağan gözyaşları
İçimdeki yangını serinletmek yerine daha da harlıyor
Bu nasıl bir afet, bi nasıl bir felaket...
Kurşundan ağır kelimeleri sürüp dilinin namlusuna
Nasılda bosaltıvermisti öyle...
Hakkını helal et...

İnsan bazen tutunacak bir dal arar
O dalın bir saman çöpü olması bile umrunda değildir
İşte bana lazım olan o saman çöpünü bile çok görenlerimin
Reddedilme korkusu üstüne kurduğum hayat
Bu gün bize açılan ayrılık kapısıydı
Biz bu kapıdan geçtikten sonra, mahrem bir perde çekildi aramıza
Artık ne hayallerimle, ne de düşlerimle o perdeyi geçemezdim
Ve ona bir daha, ta ciğerden, yürekten (Ayşe'm) yârim bile diyemezdim...

Aşkı sevdayı bildiğini söyleyenler, alışırsın, boş ver diyorlar,
Ya onlar aşkı tanımıyorlar, Ya da gerçekten sevmiyorlar,
Tohum toprağa düştüğünde, kökünü en derine salar
Öylesine sıkı tutunur ki toprağa, sökmek istesen
Topraktan parca koparmadan yerinden ayrılmaz
Ya aşk yüreğe kök salmışsa, nasıl sökülür?
Paramparça etmez mi?
Benden koparıp aldığına nasıl alışırım, nasıl?
Üç kelime ile bütün noksanlıklarımı nasıl yok sayarım...
Ne imiş, Hakkını helal et...

Şimdi adına oruçlu dudaklarımın ismini söylerken
Nasıl titrediğini herkes görür de,
Yüreğimdeki depremden kimsenin haberi olmaz,
Bir anne çocuğuna senin adinla seslense
İçimde öyle kıyametler kopar, öyle dağlar devrilir ki,
O enkazı hangi cümle, hangi kelime anlatır bilmiyorum,
İste böyle, yüreğimin sızısı, kara bahtımın alın yazısı
Ne sen beni sahiplebildin, ne de ben sana aidiyet hissedebildim,

(Ama artık sayende benim bir lakabım oldu,
Ayşe'nin Hasan diyorlar bana,
Senden izinsiz koydular biliyorum,)

Yine de bütün şiirlerimde seni, senden izinsiz anlatıyorum ya,
Şimdi de ben, o üç kelimeyle senden rica ediyorum,
Hakkını helal et...