Uyanıyorsun yalanlardan, bilinmezliğin kıyısına.
Zamansız tercihlerin özletmiş beni.
Koşuyorsun kurumuş yapraklara basa basa.
İçindeki yalnızlık ayak sesinden belli.
Sanki biliyorsun kaybettiklerimizi.
Gözlerin beni arıyor, umutsuzlukla...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta