14---hakkın var mı ki senin

İki yavru durmadan anne diye ağlarken
Çaresizlik içinde, boyun büken ben iken
Bir elveda demeden, çekip giden sen iken
De bana darılmaya, hakkın var mı ki senin

Bu sevda bitti diye, yıktın arı vakarı
Yıllarca ben taşıdım, yürekte sancıları
Kolay değil unutmak, çektiğim acıları
Sevip de sarılmaya, hakkın var mı ki senin

Yıllarca hasret kaldı kulaklarım bir sese
Ne kadar muhtaç idim, bir söze bir nefese
Kırgın küs olduğunu, söylüyorsun herkese
Küsüp de kırılmaya hakkın var mı ki senin

Yalnızlık girdabında, geçirmişim ömrümü
Bana sen reva gördün, bu çekilmez zulümü
Bir demet gül alarak, sana kırık gönlümü
Sunup da verilmeye, hakkın var mı ki senin

Gözlerimdeki yaşlar. Asla kurumaz diye
Onsuz geçen bir hayat, baba yaramaz diye
Yakınmışsın dostlara,sormaz aramaz diye
Görüp de,sorulmaya hakkın var mı ki senin

Hatalıyım diyerek,affını istemişsin
Şimdi pişman olmuşsun, bunu gizlememiş sin
Uzaktan görsem bile,bana yeter demişsin
Varıp da görülmeye, hakkın var mı ki senin