Hakkın Ödenmez Anne

Hakkın Ödenmez Anne

Üşenmedin dokuz ay sancı çekip taşıdın
Her tekme atışında acep deyip üşüdün
Öteledin hayatı bizim için yaşadın
Sen ne kutsal varlıksın hakkın ödenmez anne

Çatıları buz tuttu başımızda bekledin
Ağladıkça beşikte kalbi yorup tekledin
Lokmanın yarısını hep evlada sakladın
Sen ne kutsal varlıksın hakkın ödenmez anne

Yıllarca gece boyu beşikleri salladın
Yüksünmedin bir tek gün sıcaklarda yelledin
Sırtında koca evlat tarlanı da belledin
Sen ne kutsal varlıksın hakkın ödenmez anne

Başını isteseler evlat için verirdin
Azcık baygın baksalar muma döner erirdin
Tüm dünya nimetini önümüze sererdin
Sen ne kutsal varlıksın hakkın ödenmez anne

Ateşi tut deseler yavrun için tutardın
Canını canımıza hiç bedelsiz katardın
Sokakta yat deseler ikiletmez yatardın
Sen ne kutsal varlıksın hakkın ödenmez anne

Büyüdük insan olduk yaptığını unuttuk
Nasırından utandık eldir diye tanıttık
Yazıklar olsun bize yüreğini kanattık
Sen ne kutsal varlıksın hakkın ödenmez anne

Evlendik yuva kurduk bakışımız buruştu
Saygı denen güzellik gözümüzde kuruştu
O masum nurlu yüzün hüzünlerle vuruştu
Sen ne kutsal varlıksın hakkın ödenmez anne

Espiyeli Muhsin AKTAŞ
15.12.2008