Hakkımı Helal Etmiyorum

Hakkımı helal etmiyorum. Kalbimi kıranlara, güvenimi sarsanlara, benden aldıklarıyla beni eksiltenlere… Verdiğim emeği, sunduğum sevgiyi, inandığım güveni hiçe sayanlara hakkımı helal etmiyorum. Her şeyin bir bedeli var, her yaralı sözün, her sessiz gidişin.

O kadar çok şeyden vazgeçtim ki, sırf bir şeyler düzelir diye, sırf emeklerim boşa gitmesin diye. Ama her çabamda biraz daha kırıldım, her iyi niyetimde biraz daha yıprandım. Şimdi geriye dönüp bakıyorum ve görüyorum ki, aldığım yaralarla baş başayım, ve en çok da kendi değerimi hiçe saydığım için kendime kırgınım.

Hakkımı helal etmiyorum, çünkü içimdeki yaraları sararken onlardan ders alıyorum. İhanetlerin, hayal kırıklıklarının üzerini örtmek zorunda değilim. Bu, içimde adaletin bir parçası belki de; kendime verdiğim değerin bir yansıması. Beni yok sayanları, emeğimi hiçe sayanları affetmek zorunda değilim.

Her şeyi bırakıp gitmek bazen en doğru çözüm gibi görünür, ama bazen hakkını korumak, kalbinin sesiyle yüzleşmek en güçlü vedadır. Artık biliyorum, her kırgınlığın sonunda kendimi bulmak var, ama sana hakkımı helal etmek yok.