Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Derin yaralar bırakabilir, yani gerçekten hissederse içine oturur vefasızın...
Etkileyiciydi kutluyorum usta kalemi sevgi
saygılarımla...
Ne seneler bitti hepsinden acı
Boynum hep büküldü içimde sancı
Nerde o yeminler söyle yalancı
Hakkım helal olsun sevgimse haram
mükemmel kalemine sağlık hali dünya bu
saygılarımla
Merhaba dost nasılsın
Dönüp dönüp okusamda boş geçemedim
bir merhaba diyelim dostumuza
kalemine ve yüreğinize sağlık
güzel bir çalışma saygılar gönderiyorum
Kaleminiz daim olsun
Bir rüzgar misali geçtin gönlümden
Saymadım kaç yılı çaldın ömrümden
Kahpe bir kurşunla vurdun göğsümden
Hakkım helal osun sevgimse haram
O kadar güzel ki, çok şey anlatıyor bana...bu yüzden ikinci defa yorum yazıyorum...tebrikler dost....Ufkun YAREN
H-A-R-İ-K-A-S-I-N-I-Z
Tozpembeydi dünyam karardı birden
Ağlama be kalbim sevdası karam
Var mı ki yıkılmış derbeder bizden
Hakkım helal olsun sevgimse haram
Bir rüzgar misali geçtin gönlümden
Saymadım kaç yılı çaldın ömrümden
Kahpe bir kurşunla vurdun göğsümden
Hakkım helal olsun sevgimse haram
Ne zamanlar vardı geçmek bilmeyen
Ne yangınlar yaktı sönmek bilmeyen
Ne damlalar aktı bitmek bilmeyen
Hakkım helal olsun sevgimse haram
Senide baharda kışların vurur
Sanma ki dalında bir yaprak durur
Düşünmek mümkün mü gözde yaş kurur
Hakkım helal olsun sevgimse haram
Dört bir yanım keder ne yüzüm güldü
Günlerim doğmadan geceye döndü
Hayatım tükendi ışığım söndü
Hakkım helal olsun sevgimse haram
Ne seneler bitti hepsinden acı
Boynum hep büküldü içimde sancı
Nerde o yeminler söyle yalancı
Hakkım helal olsun sevgimse haram
14/ 11/ 09.....Berkay Kur.
***
Nasıl oldu bugünlerde gözümden kaçmış, sevgisi övgüye değer yüksek değerlerle örülüyse elbet bu sevgi kolay ucuza satılmaz...
Gönül sayfamdan alkış tutuyorum değerli dostum, harikaydı:) +
Merhaba dost önce size geçmiş olsun ,size sağlıklı bir yaşam temenni ederim.Dost tebrikler anlamı, anlatımı etkileyici güzel bir çalışma, ellerinize, güzel yüreğinize sağlık Berkay bey, şiirinizi beğeniyle okudum sizi ve bu enfes şiirinizi tüm kalbimle kutluyorum, saygılarımla
Mehmet Çobanoğlı
Sitem dolu da olsa, hoş bir Berkay Kur şiiri... Kutlarım.
Okumuştum bu şiirniiz, acaba üstadım yeni bir şiir yazmış mı diye tekrar baktım sayfanıza.. yorum yapmadan geçmeyim dedim.. yine aynı güzelllikte ve aynı akıcılıkta nefis şiirdi. kaleminizi beğeni ile okuyorum. sizler var olunuz,. sağ olunuz,, hep yazınız değerli üstadım.. Saygılar, sevgiler size. dualarım sizinledir...
K U T I U Y O R U M.........Şiirinizi.
U
T
L
U N U T U L M A M A K D İ L E Ğ İ Y L E
Y
O
R
M U H T E Ş E M D İ..........Tam puan
Bu şiir ile ilgili 65 tane yorum bulunmakta