Her sabah bir anne öpücüğüyle uyanmak..
Karşımda hep gülümseyen bir anne bulmak..
Kendi evimde oyuncaklarımla oynamak..
Yani anlayacağınız gülen bir çocuk olmak...
Hakkım değil mi? ...
Sabahları bomba sesleriyle uyanmak...
Bir nağme, bir türküye nakarat olmuş....
Misket bombalarıyla oynarken ölmek...
Sıradan ve basite alınır olmuş...
Benim hakkım bu mu? ..
Şimdi feryadım tüm çağlaradır...
Ne dost ne de düşman benden yanadır..
Teselli niyetine iki kurşun karşılar bizi..
Biri babama biri de banadır...
Peki benim suçum ne? ....
Benim suçum Bağdat’ta doğmak mı? ..
Benim suçum Çeçenistan da oynamak mı? ..
Benim suçum Gazze’ de yaşamak mı? ...
Benim suçum Müslüman olmak mı? ...
Söyler mısınız yaşamak suç mu? ..
Bir baharda ben yaşamak isterdim...
Hazanda,hüzünden,kederden mahrum...
Sabahları bir anne öpücüğüyle uyanmak isterdim...
İstemek benim hakkım değil mi? ....
Çocuk olmak...
Çocuk gibi yaşamak...
Barış çocuğu olmak..
Koşmak gülmek oynamak..
Benim de hakkım değil mi? ....
Şahin YalçınerKayıt Tarihi : 16.9.2010 14:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
YÜREK SESİNİZ
EKSIK OLMASIN TEBRİKLER ŞAHİN BEY.
SEVGİLERİMLE İYİ GECELER
TÜM YORUMLAR (4)