Hakkarili Çocuklar Şiiri - İsmail Alkan

Sabah,
Yine güzel, yine tertemiz
Yine çayım elimde; balkonda…
Çobanlar, korucular ve çocuklar…

Bugün askerler yok, terör başka mecralarda,
Sürekli çatışma
İhanete duyulan muhabbet,
Ve muhabbetle daha da artan ihanet…

Ama çocuklar başka,
Evde öğretilmiş birkaç kelime…
Televizyonda hep Roj Tv…
Yoksa nerden bilsin gariplerim;
İhaneti, devlete karşı gelmeyi…
Hepsi masum, hepsi saf, tertemiz
Tıpkı bir sabah gibi…

Sabah,
Yine güzel, yine tertemiz
Yine çayım elimde; balkonda…
Çobanlar, korucular ve çocuklar…

İlle de çocuklar…
İlle de çocuklar…

Sabah da akşam da…
Günaydın diye karşılarlar,
Gülücükleri aynıdır,
Hatay’ da da Maraş’ ta da Hakkari’ de de…
İstanbul’ u bilmezler belki,
Ama anlatsanız Ankara’ yı bile severler.
Anlatan bulmak biraz da zor,
Malum bura Hakkari,
İstanbul değil ki,
Gelen gün sayar,
Giden küfür…

Belki yolu yok, suyu da elektriği de çabuk kesilir.
Ama çocukları var,
Sabah “ Günaydın” diyen,

Roj Tv izlemese,
Hani öğretilmese evde vatan hainliği…
Ne farkı var, İstanbul’ daki çocuktan…

Onun da hakkı değil mi?
Koşmak, eğlenmek…
Okuyup, büyük adam olmak,
Ve hakkı değil mi?
Aynı öğretmenle, beş yıl derse katılmak…

Bura Hakkari ya, mümkün değil…
Okumasının da gereği yok zaten…
Sonra çocuklarımıza kurşun sıkıldı diye,
Feryatlar, figanlar, ahuzar etmeler.

Çocuklar masum, çocuklar temiz,
Bak akşamları da “ Günaydın” diyor,
Ve her akşamın sonunda…

Sabah,
Yine güzel, yine tertemiz
Yine çayım elimde; balkonda…
Çobanlar, korucular ve çocuklar…