Hakkâri'ye Kar Yağardı Şiiri - Adem Kalaç

Hakkâri’ye kar yağardı ve korkardım karanlıktan;
Zifiri karanlıklarda ağlardım sensiz,
Sen görmezdin; ama ben üşürdüm,

Kâh Şemdinli gibi terk edilmiş,
Kâh Çukurca olurdum kimsesiz,
Kâh Yüksekova ıssız ve sessiz,
Hakkâri gibi derbeder ve çaresiz.
Sen bilmezdin…

Hakkâri’ye kar yağardı ve korkardım karanlıktan;
Bahar geç gelirdi memleketime.
Gelsen; dağlar nergis kokardı,
Gelsen; lâlezarlar coşardı,
Zap vuslat için akardı.
Ve bahar geç gelirdi memleketime;
Sen gelmezdin…

Hakkâri’ye kar yağardı ve korkardım karanlıktan;
Terk edilmiş bir harabeydim,
Sen bilmezdin; ama ben ölürdüm.
Ağlardım sensiz zifiri karanlıklarda,
Hakkâri’ye kar yağardı…