(Bir Polisin Kaleminden - Hakkari Hatırası - İsimli çalışmamdan bir bölüm)
SÜMBÜL DAĞI…
Sümbül dağına bakınıyorum.
Sümbül dağı…
Her an gözlerimin önünde bütün haşmetiyle dikilen ıssız, ürkütücü, bir okadar sarp, koca dağ…
Burada görev yapanlar sümbül dağını çok iyi bilirler.
Çünkü görev yağtığı sürece hep haşır neşirdir bu koca dağla. Öyleki evliyse eşinden, çocuğundan daha yakındır bu dağa, daha fazla vakit geçirirsin.
Günlerin hep o koca dağa bakarak geçer.
Arada bi iç çekersin.'' Ahhh sümbül'' dediğin sanki 3500. metrede yankılanır. Sonra dağılır gider sesin. Dağılır giderde yine de gözlerini alamazsın oralardan. Sırrı neyse… neye yarayacaksa…
Buraya gelmeden öğrenirsin bu dağın ismini. Burada görev yapanlar anlatırlar sana.
Varınca derler… Bir koca dağ görürsün şehir merkezinden yükselen…
İşte o sümbüldür, selam söyle ona, O tanır beni…
Niye ki dersin, meraklanır sorarsın. Ama cevap alamazsın… gözleri dolar anlatanın…sonra hafif bir gülümseme... Uzaklara gider gider gelir… Kimbilir yaşadığı onca hatıraları anımsıyordur. Belki bir olayda yaralandığını, yada şiddetli geçen bir dönemdeki çatışmayı…
Belki kurdukları bir pusuyu….
Belki hemen yanıbaşında şehit olan arkdaşını…
Belki taşlamaları, alev alev yanmaları…. Depin polis kontrol noktasına atılan roketleri düşlemiştir…. Belki lojmanlara açılan taciz ateşini, eşinin o unutamadığı, gözlerinin önünden hiç gitmeyen halini hatırlamıştır..
Sonra usulca cevap verir sana…
Sen söyle söyle, selamımı söyle… sümbülün sırrını gidince anlarsın.
Nitekim ilk geldiğimde sümbülle açtım gözümü.
Kaldığım polisevinin penceresine her yanaştığımda o…
Hemen yanıbaşındaki işyerimde, hemen hemen nereden bakarsam bakayım hep o… Hep sümbül…
Tayinciler vardı o zaman. Seviniyorlardı gidecekleri için. Haklı ve gururlu sevinç.
Onlarda sümbüle bakıyorlardı. Vay be diyorlardı. Koca Sümbül… İki yılımızı yutan sümbül.
Bu arada temmuz ayıydı ve sümbülün doruklarında hala bir avuç kıştan kalma kar…
Evet… Kış gelecek, kar yağacak, eriyecek, sonra tekrar kış gelecek, kar yağacak, eriyecek ve buralardan gideceğiz…
O gün öğrendik ki sümbüle bakmak şafaktan bir çizik atmakmış.
Şu an karlar erimeye başladı sümbülün. Tamamen eridikten sonra bir kar daha var…
Kader...
Kısmet...
Kayıt Tarihi : 25.6.2011 22:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)