Hakk'tan Dile Gönül Şiiri - Mehmet İslami

Destur almayınca çıkma
Gideceğin yola, gönül
Yâdelin gülünü kokma
Kapılmazsın sele gönül

Ekenekler kıraç, çorak
Gülzârların hepsi kurak
Hevâi hevese merâk,
Etme bakıp sola gönül

Korkular verip susturdu
Sıkıştırarak kıstırdı
Tavuk edip gurk bastırdı
Taştan olan fola, gönül

A. B. D’en direktif alıp
Mandacılığında kalıp
Parti, parti, parçalayıp
Muhtaç etti pula, gönül

İşgâl bayrağı kaldırdı
Bak düşmanları güldürdü
Ülkeyi, piçle doldurdu
Beni, böle, böle, gönül

Şimdi sıra sana geldi
Yüz yıllık müptezel soldu
Hâlimize deden güldü
Bunları kişele gönül

Meskenimiz oldu konut
Delillerimizse somut
Dilini, Dînini unut
Yeter papaz, vale gönül

Dünden belli olur yarın
Belliki kırılmış farın
Popcuların Topcuların
Başı Lefter, Pele gönül

İlerisi gerisiyle
Ötesiyle berisiyle
Domuzların derisiyle
Konutu döşele gönül

Ermeni açınca kertik
Dîn dilimiz oldu yırtık
Bana neyi bırak artık
Kürre i köşele gönül

Sen beşerde harikasın
Haine gerilir kasın
İtlâf etme, kurtarırsın
Öldürme; örsele gönül

Tarzı hayâta bak hele
Musibeti keder bile
Ne dilersen Hakk’tan dile
Minnet etme kula gönül

İSLÂMİ’yim hançer elde
Küfre lânet okur dilde
Leşlerini hele gelde
Koyda dolsun sele gönül