Hakk'ın Aşığı Şiiri - Mehmet Tekmen

Bu göçün aslı nedir,yoksa ferman mı geldi.
Hangi aşık ne için,şu koca dağı deldi.
İlerleyen ilim mi,nerde aklı insanın.
Esamesi okunmaz,çekip gıden insafın.

Aradım köşe bucak,bir ses çıkmadı henüz.
Neşeler yerinde mi,nasıl geçer gününüz.
Toprak can ister derler,nice canlar toprakta.
Canlılık neşesini,görmen gerek yaprakta.

Ovadan dağa doğru, harika görünümü,.
Ekilip biçilir mi, tarlanın her dönümü.
Fışkıran bereketi, ne çabuk tükettiniz.
Bu eşsiz güzelliği, bırakıp terk ettiniz.

Yükselen feryatları, duyup gelir sanmıştım.
Istıraplar içinde, adını hep anmıştım.
Asırlar geçti şimdi, aynı hal aynı yerde.
Kapıldım bekliyorum, aşıkla aynı derde.

Bir yel esse hafiften, kıpırdasa yapraklar.
Gökten inen nimetle, hayat bulsa topraklar.
İsterim her bahçede, güller açsın rengarenk.
Yeniden yer yüzüne, gelsin Îlâhî ahenk.

Artsın mutlu gönüller, parlasın güler yüzler.
Hüzün salmasın artık, gelecek bütün güzler.
Düşüncemde parlayan, geleceğin ışığı.
Sözün doğrusu budur, herkes Hakk’ın aşığı.