Hâkir ve Mâhir Şiiri - Şahamettin Kuzucular

Hâkir ve Mahir

Annenin yaşamında bebek değildin daha
Gül gülşenle bostanda koçanla oynuyordum
Sen barbekü başında butları okşuyorken
Kıraç bir boz bayırda yemlikle doymuyordum

Kundağın kalkmamışken yıldız başucundaydı
Karartma mağralarda mehtap mı görüyordum
Asumandan açılan yaşama sen dalarken
Ben Anka tüylerinden planör örüyordum

Ağzımla turna tutsam yazılmazdı öykümüz
Ben bisiklet bulurken sen uçak tutuyordun
Füzeler emziğindi, gökdelen topukların
Semayı hayal etsem fırlayıp yutuyordun

Doğmadan seçildiğin Hüma'ya gözde iken
Doğmadan yarıştığım kaderi solluyordum
Servet ve şan seçmenin türünde mutsuzken sen
Ben zinciri geverek uçmayı kolluyordum

Heyhat ki yazgımızın katibi inatçıymış
Sabır, emek ve çaba bıktırır sanıyordum
İnsafı olur diye ilahi adaletin
Bin planın bininden bin plan sınıyordum.

Evvelde hakir olan ahirde mahir midir?
Evvelki ahretimden günah mı ödüyordum
Demek ki evvelinden haketmiştin cenneti
Önceki cihanımdan bin bedel güdüyordum

Bilmediğim alemden bilmediğim suçum ne?
Cihanım cehennnem mi azabı çekiyordum?
Ne aslan tavşan oldu, ne tavşan yedi aslan
Kör talih tarlasında bin soru ekiyordum.