Hakimbeg Şiiri - Ebubekir Dogan

Hakim beg, baksana, banada söz verin
Bu seherli aganin niye boynuzlari var
Beni cahal köylü diye, sucladiniz emme
Yanindaki zagarin niye boynuzlari var

Geldi geleli hic durmadi hep ürüyüp duruyor
Bir sey söyleyecek olsam,boynuzuyla vururyor
O ürüdükce öbürü yal veriyor
Bunlarin banakarsi ne husimeti var

Ben bunlari tanimam,sadece ordan geciyordum
Beni cahal koylü diye alay edip durdular
La havle,cekince,yobaz diye kudurdular
Ikisi bir olup üstüme saldirdilar, benim ne sucum var

Salvarim,sarigim,carigim,rahatsiz ediyormus
Onlar modernlestik ce,ben engel oluyorumusum
Yobazin biri imisim hala inaniyorumusum
Valla hakim beg,ben onlari tanimam,benim ne engelim var

Benim yüzümden hep geri kaliyorlarmis
Memleketin kalkinmasina ben engel oluyormusum
Valla yalan hakim beg,ben engel olmuyorum
Vergimi hep veririm,zaten bircift öküzüm var

Önce alay ettiler,sonra tutup dövdüler
Sonrada dinci diye,tutup,size getirdiler
Dövülen ben sövülen ben,peki ben niye sucluyum
Gelin bakin cebimde sadece tesbihim var

Peki hakim beg,söyleyin bana simdi
Bu seherli aganin niye boynuzlari var
Beni cahal köylü diye,sucladiniz emme
Yanindaki zagarin,niye boynuzlari var.

Milletin efendisi dedigimiz,köylülerimize,her firsatta,hakaret eden ve onlari asagilamaya, calisan hor gören bey efendilere itaf olunur.