Hâkim Bey Şiiri - Murat Yılancı

Vur! Hâkim Bey, sakınma tokmağını
Kes cezamı Hâkim Bey!
Bir ölüye ölü demek; günah değildir…
Başıboş bir kum tanesi olmak
Ve savrulmak Hâkim Bey
Hasretle boğulmak; hoyratça, hırçın
Eski bir dostu selamlar gibi
Dağlardan, vadilerden akmak
Yapayalnız kaybolmak, nedensiz
Sebepsiz bir sevgili uğruna
Can vermeden çırpınmak,
Son nefesini verir gibi
Yutmak her şeyi ve yitmek...
…
Hafif bir esinti olmak
Hâkim Bey, inceden işlemek
Teri soğumuş yorgun yüreklere
Ya da bir parça çelik olmak
Her gün dövülmek, dağılmak
Geçmek; ateşten, sudan…
Paramparça bir suretten
Suretsizliğe bürünmek
Ve saplanmak, Hâkim Bey
Deşmek bir göğsü, hunharca
Ölümünle öldürmek birini
Biri öldüğü için ölmek…
...
Sorular, Hâkim Bey
Tükenmek nedir bilmeyen
Cevapsız sorulara işaret olmak,
Çakılı kalmak cümlenin sonuna
Üç eksik, bir fazla vazgeçilmeyen
Sözler devrik, anlatım bozgun
İmlasız kalmak, Hâkim Bey
Öznesini yitirmiş bir cümlede
Yüklemsiz kalmak ve bölünmek,
Tümceli duygularla bölük pörçük
Belirtisiz nesne olmak
Zor Hâkim Bey, zor.
Mecazi manalara bürünmüş
Gerçek bir aşk aramak…
…
Satırlar, Hâkim Bey
Keskin mürekkep darbeleriyle
Sel altında kalmış
Islak bir kâğıt parçası olmak
Ve yıpranmak, her darbede
Sıkışıp kalmak Hâkim Bey
Kaybolmak satır aralarında
Biriken her damla gözyaşıyla
Biraz daha boğulup
Her şiirde biraz daha
Şair olmak Hâkim Bey
...
Yalanlar, Hâkim Bey
Baharları güz eyleyen
Bizi kıran, parçalayan
Biri bin dert palavralar,
Önceleri uslu bir çift sözdü.
Sonrası ise Hâkim Bey!
Telvesiz acı bir kahvenin
Dibi soğumuş dostluğundan
Geriye bir fincan altlığı
Birkaç kırık dökük anı
Yazmaktan aciz bir kalem
Ve simsarları kayıplara karışmış
Beynimin bodrum katı.
Karanlıkta dil çıkaran
İçi boş kavanozlar, Hâkim Bey
Palyaço suratlarından çok
Çaresiz bostan korkulukları
Kuşlar çoktan göçtü, Hâkim Bey
Evli evine, köylü köyüne…