Hakim Bey! Şiiri - İsmail Uysal

Ben dağı tırmanırken düz ovada eğlenen
Zirveden üzerime taş atıyor, Hakim Bey!
Ben nefessiz kalmışım; her dakika dinlenen
Uçmuş... Bir de gülücük fırlatıyor Hakim Bey!

Dedem demişti bana, "Helalinden ye oğul!
Gün gelir, devran döner, bir tekil etmez, çoğul!
Yolun itidal olsun, ne aç kal ne de boğul!
Dedem haklı da haksız güç batıyor, Hakim Bey!

Topraktan gelmiş idik, fıtren mütevazıydık
Tufan görmüş dağlarda bir gemi enkazıydık
Gülü bulsak yalnızca dikenine razıydık
Isırganlar kalpleri kanatıyor Hakim Bey!

Adaletin, sırtlanlar kuşatmış kalesini
Çakal taşıyor artık aslanın yelesini
Menfaat belirliyor kiminin kıblesini
Birileri namazla aldatıyor Hakim Bey!

İnsanın yeni putu, dini, imanı; para
Zalimin tabağını dolduruyor fukara
Rüyalarla aramız iyi değil bu ara
Kabuslar gecemize renk katıyor Hakim Bey!

Tekke sahibi oldu yolunu bulan derviş
Hani para kıl u kal diyordun ulan derviş
Bıyığı boyattırıp sakalsız kalan derviş
Abdal, postu çıkarmış dost satıyor Hakim Bey!