Hakiki Gül Şiiri - Bilgin Çabuk

Bu ne sefil bir hayat,
Bu ne ahmakça yarış.
Vakit nerde dolacak,
Nerde beklenen varış.

Tazı,tavşan da koşar,
Sürmek için ömrünü.
Kulağı seste yaşar,
Görmek için bir günü.

Bu ne hayasız bakış,
Bu ne rezil anlayış.
Bizim kuştan,böcekten.
Hiç farkımız kalmamış.

Aklı veren rabbime,
Kül olmadan,kul oldum.
Yanmayı öğrenmeden,
Yakmayı ister oldum.

Hangi dağın zirvesi,
Benim kadar yüksekte?
Ona açılsa elim,
Bırakırmı tümsekte.

Habibini göndermiş,
Beni son ümmet yapmış.
Nefsim,kelepçe takıp,
Beni zindana atmış.

Rahmeti ötelermi,
Aklı başında olan?
Yapmasını koklarmı,
Hakiki gülü bulan?