Her aydınlığın zifiri tarafıyım
Karanlıklar olmuş meskenim
Öyle bir yer ki araftayım
Yabancısı olduğum kendim
Sanki kırk yıldır evimdeyim.
Heceler dökülür ağızdan bir bir
Elimde tuttuğum kalem
Anlaşılmayan beni, tek sen anlarsın bir.
Yürüyorum hayatın idam sehpasına
Yüreğim kanaya kanaya
Gerçek yaşama giderken
İz bırakmak lazım dünyaya
Son sözümdür !
Beni duyup, anlayana
Sevilmek bir hiç imiş
Sevmeyen yâr uğruna.
Kayıt Tarihi : 4.11.2021 19:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!