Hakikatin Perdesi Şiiri - Emre İstikşafçı

Tevafuk küslükler kümeledi bizi
Dostluğun aleviyle kamladı bizi
Bir ikiz misali bağladılar bizi
Artık görmez olduk âsumândan sizi

Âsûde bin asırlık ıssız bir tekne
Gece boyu başucumda dert dökmekte
Vîrâne sesler zihnimde raks etmekte
Süzülürken attıgın o son bûse..
Gönlümün girdabında bir müessese

Her ne vakit varsa sen vardın yanımda
Lahzalar bizimdi bu zaman zarfında
Güneş gibi parlardın sen hep karşımda
Dünya bile susardı senin hakkında

O sinsice sineme sürçtü hafiften
Hırsıymış meger hisselendi hanemden
Arzusunu sezemedim mavi gözünden
Sararmış saçları kaçtı elimden

Degişirmiş herkes menfaat bitince
Şol gülüşler kararır çıkar haince
Ki yakar yarınını yıkar narince
Umursamaz ufkuyla oynar keyfince

Süzülüyor besbelli saçtığı şiar
Resmi seciye on sekizinde yaşar
Hunharca sömürür sarayını çalar
Sonra seni satıp sokaklara atar

Terazi incindin incitme sen yeter
İliklerin inliyor ölümden beter
Hâli ruhun hassastır tartamaz keder
Işıksız uyudun kapandı saf şalter