Hakikatın gerçeği bu Şiiri - Tuncay Akdeniz

Hakk hakîkat yolunda, geçiyorsa bu ömrün,
Uyan artık uyandır,kalbindeki o gözü.
Olma,Nemrûdi fikir,ateş kadardır cürmün,
İndiremesin yere; Asumandan yıldızı...

Doksan dokuz sıfatlâ,yaratılmış bir anda,
Yeksân-ı nevi ruhlar,hayat bulmuş cihanda.
Şekil almış bir vücud,cismi Adem insanda,
Hiç mi utandırmıyor,toprak olan bu yüzü...

Her aşığın sevdası,dönüşmezki gerçeye,
Hakktan emir olmasa,renk vermezdi çiçeğe.
Baldaki sır aşkını,vermemiş her böceğe.
Nebât çiçek açmadan,dinmez arıda sızı...

Âlem-i düzeninde,bak işliyor adâlet,
Fıtratında insanın,vardır güzel asâlet.
Bu has öze yakışmaz,ne gaflet ne dalâlet,
Cehâletle kirletme,şerefli asil özü...

Şu fani dünyasında,varmı olan bahtiyar,
Her güneşin batışı,ömrü eyler ihtiyar.
Biter gençlik çağları,kışa döner yaz bahar.
Kader ile baş başa,bil yaşarız son güzü

Kul Tuncayım yazmaya,yetmezki kağıt kalem,
Günden güne büyüyor,içimizde dert elem
İnsan olmak gerekir,velhâsılı hakk kelâm,
Sevdiğinden yaratmış,sev diye Rabbim bizi